Boekverslag Het Instituut

Het Instituut          Vincent Bijlo

Wietse Talsma Klas: H4d.

Het Instituut is een leuk, grappig en ook wel een beetje zielig boek dat gaat over een jongentje Otto Ikking 11 jaar die in een instituut  woont. Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-persoon en daardoor kom je veel te weten over de meningen van de hoofdpersoon. Ik vind dat een fijne en duidelijke manier om te begrijpen waar het over gaat. De woordkeuze van de schrijver is makkelijk en daardoor is het boek ook makkelijk te lezen. Soms vond ik het boek een beetje te grof. De schrijver gebruikt bijvoorbeeld veel scheldwoorden. Als ik dit boek ga vergelijken met mijn vorige boek dat ik heb gelezen vind ik mijn vorige boek (Michiel de Ruyter) wel leuker. Ik vond het verhaal van Michiel de Ruyter leuker omdat dat verhaal echt gebeurt is. Verder zou ik dit boek wel aanraden want het is lekker kort en er zit veel humor in.   

Samenvatting; 

Het Instituut is de eerste roman van cabaretier Vincent Bijlo. Hij vertelt in dit hilarische en bitterkomische boek het verhaal van Otto Ikking, die op een school voor blinden en slechtzienden zit. Noch daar noch bij zijn ouders voelt hij zich thuis. Hij is een ontheemde blinde, ten prooi aan de grillen van de valide wereld. Hij smeedt plannen om het internaat te ontvluchten, wil een glanzende carrière bij de radio en ontdekt op de tast hoe zijn vriendinnetje er overal uitziet. Maar vooral wil hij zich een herbergzame plek verwerven in een wereld die zich voordoet als één grote valkuil.

Bron: Achterkant boek.

Opdaracht D.

Otto Ikking is een depressieve jonge die van alles en nog wat meemaakt in het instituut. Het einde vind ik echter helemaal niet leuk of bijpassend. Voor het einde van het verhaal (de laatste twee bladzijden) is Otto net opgehaald door zijn nieuwe ouders (zij biologische ouders zorgen niet goed voor hem)hij zou daarna naar meer de inrichting of zijn ouders zien. In de laatste twee bladzijden word verteld dat Otto een keer terug keert naar het instituut. Hij haalt daar benzine uit de brommer van een oud leraar van hem en smeert over het hele terrein. Vervolgens brandt hij de hele inrichting af met vrienden en leraren er nog in.

Dat vind ik geen leuk einde. Otto is in het begin helemaal enthousiast over zijn beste vriend en aan het eind verbrandt hij hem gewoon alsof het niets is. Maar ook aardige leraren waarmee hij een band had worden gewoon verbrand. In het boek wordt het ok niet echt duidelijk gemaakt dat Otto de inrichting heel erg haat.

Dit zou mijn einde zijn: Otto nam afscheid van de leraren die hem jaren les hadden gegeven en gaat mee met de ouders van zijn vriendinnetje. Ze gaan op vakantie naar Luxemburg.

Na de vakantie is Otto gaan wonen bij de ouders van zijn vriendinnetje. Van zijn vader heeft hij nooit meer gehoord en zijn moeder moet voor de rest van haar leven in het gekken huis blijven wonen.

Misschien is dit einde een beetje kort maar ik vind dit véél beter passen bij het verloop van het verhaal.